“Hayat bir yola benzer, menzilde iz belirsiz Ne kadar istese de, bazen gönül çaresiz.”
Bin kere dilesek de sen benim olamazsýn Bu dermansýz sevdaya düþen gönlüm çaresiz. Hasret esaretinde kalbimi bulamazsýn Aþkýn narýyla yanýp piþen gönlüm çaresiz.
Iþýðýmý yansýtsam görmenin imkâný yok Seninle bir vuslatýn zamaný, mekâný yok Bin kez ölüp dirilsek, bir caný yok, kaný yok Bu dünyada mahþeri aþan gönlüm çaresiz.
Deðmesin yüreðine ne keder, ne de cefa Sevmekten caysan bile, varlýðýn bana sefa Sen duymasan ne çýkar, adýný her tarafa Özlem ile haykýrýp taþan gönlüm çaresiz.
Umuda zincir vurmuþ esir olduðum yasa Elimi uzatamam baðrýn hicranla dolsa Mesafelerin adý, deniz olsa, çöl olsa Mecnun gibi Leyla’ya koþan gönlüm çaresiz.
Böyle yazýlmýþ yazý, böyleymiþ bizim nasip Engeller aþamadýk biçare boyun eðip Firaký vuslat eyler insan isterse deyip Sevda masallarýna þaþan gönlüm çaresiz.
Biliyorum mahkûmuz. Çözümsüz bu bilmece Her soru ayrý gizem, her cevabý delice Sen þiirler gibisin, seni yazar her hece Mýsralara sýðmayýp coþan gönlüm çaresiz. EMÝN ZEYBEK 14.10.2009 BURSA
Sosyal Medyada Paylaşın:
sözlerinahengi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.