çocuktum bir kiprit kutusu verdiler elime oyna diye farkedemedim kendi yangýnýmý yakmýþým alevlerin boyu güneþi harlarmýþ durduramadým vel hasýlý ben yanmaya çocuklukken baþlamýþým.
gençtim toy, delikanlý umrumda da deðildi dünyanýn neyin üstünde döndüðü galiba orta yeri kalbimdeydi benden habersiz ben merkezini yerleþtirmiþler oraya nasýlda dikmiþtim seni odak noktasýna
tanrý gibiydin ben merkezinde her an seninle atýyordu ismin zikir gibi dudaklarýmdan harf harf dökülüyordu huþu içerisinde ibadetim gibiydin
ansýzýn israfil süra üfürdü! ben tanrýmýn katili olmuþtum!
þimdi yer gök her þey kýrmýzý gençlik ateþiyle cehennemde kavurdum gençliðimi
yaþlandým adým adým ilerliyorum azraile korkum ölmekten deðil tekrar yakýlmaktan
bunca kendimi yaktýðým yetmez mi rabbim?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hürrem Demirci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.