AFFET

Sensizlik mahþeri, elem dolu ebedi demler
Gözyaþlarým bile hafifletemiyor.
Ýçinde kavrulduðum cehennemi
Her ok seni iþaret ediyor
Kurtulmak istedikçe yaþadýðým cehennemden.

Duvarlardaki ikonalarýn kurtuluþ reçetesi
Aciz kullar gibi; huþu içinde.
Sesim çatallaþýncaya dek
Yakarmak, yakarmak, yakarmak
Son vakte kalan ibadet gibi.
Gözyaþlarýyla karþýnda secdeye kapanmak
Affet, affet yakarýþýyla merhametine sýðýnmak
Sensizlik cehenneminde tek sýðýnak.

Affet
Karþýnda göstermek istediðim bu deðildi
Zavallý, aciz, acýnacak halde bir adam
Çaresizim affet ne olur
Kalbim yýkýk, virane, periþan; tarumar…
Asli görevi sen pompalamak vücudumun her zerresine
Sen yetersizliði karartýyor gözlerimi
Yetiþ
Sensizlik bitirecek beni.


Sosyal Medyada Paylaşın: