Yetim

Yetim

Kaldýrýmlar kadar avareyim
yetim zamanýn kýzýl kýskacý
tinerin havalandýrdýðý yüreðim býçkýn
bali kokan ellerimde falçata
hýrçýn rüzgâr gibiyim
sokaklara sýðmýyor suçlarým
köprü altlarýna saklanmýþ korkularým.

Yüzüm acem karasý
sinek gibi výzýldýyorum
sokaðýn iti kadar acým
virüs gibiyim, dolanýrým karanlýðý
ne zaman çanta kapsam
cýlýzlýðým ele verir
kaðýt gibi süpürülürüm sitelerden.

Giz içinde yüksek kaldýrýmlar
sokak abisinin kapatmasý gibiyim
diþ izleri sýrtýmda
aç karnýna çýðlýðým patlar
daðarcýðýmda kan ve kin
onulmaz yaralar…

Ruhum týrtýklanýyor
karanlýklar örtüyor günahlarýmý
yenilgiden kaldý sabýkalý yüzüm.

Öksüzüm tünelin kuytusunda
ýsýtýlan yüreðimin yarýsý yýrtýk
kimsesizlerin sesi yanýk
dinlerim garibin türküsünü
içimi büzer, ensemi karartýr
ecel yetime daha yakýn.

Bir lokma ekmektir yaþam
yetim zamanlar aç
benim babam sokaklar.

Aþevinin müdavimiyim
ele avuca sýðmayan aklýmýn
menzili umut boyu
asi çocukluðumun yýldýzý ay kadar.

Derim kemiðe yapýþmýþ
yuh olsun zemheriye, ýslýklayýn
yaðmurlarý kovun gitsin
öðlece kalsýn yaz.

Boðazlanmýþ sokaðýn öksüz kuþlarý
yetim býraktým geceyi.

Ali Akdemir
28.9.2002
Kayseri

Sosyal Medyada Paylaşın: