Aþk
Sadece yüreðin türküsüdür....
Avuçlarýmda pulsuz mektuplar
Adressiz sokaklarda
Hala ninnisiz rüzgârlarýn anlattýðý masallarda
Mutlu sonlarý arýyor...
Ellerimde buz tutmuþ anýlar
Ýçimde sessiz vadýnýn kendine el uðultusu
Ne desem dönüþü boþluða yankýlanmalar...
Düþlerimden düþen ne çok þeylermiþ
Kaya mezarlardaki köþe yalnýzlýðýma.
Þimdi çöl sessizliði saçlarýndaki bahar
Sen sustun ve durdu yaðmurlar
Köprüden sarkan intiharlar gibi
Çýplak suretiyle gecenin gözlerine haykýrdý
Karanlýk
Gölgelerini bile özlediðim kirpik uçlarýnda
Asýlý kaldý zaman...
Gönül tellerimde bana kalan gönül yortusu
Savurduðum ilentilerdi ayrýlaðýn tek borcu
Ne zaman yüzüne baksam aynalarýn
Þizofrenik çizgilerin týrnak izleri
Unutulmuþ senfoni perdeleri çekik yalnýzlýðým
Her gün biraz daha kayboluyorum
Ve gün düþüyor takvim yapraklarýndan
Aþk küsüyor kendine
Geçiyor içimden rotasýz gemiler
Vedasýz gidiþlerde kalan
Yolculuðum
Alnýmda
Gözlerinde unuttuðum güneþimin izleri
Dudaðýmda
Laciverte boyanmýþ bir gecenin yýldýzlara
Söylenmiþ Türküsü...
yýldýz / lacivertiðnedenlik