Kulakları Zevk'ten Pas Tutanlara...

Muhammed,
babasýnýn kucaðýna sýðýnmýþ ürkek bir kuþ
korkuyor göðün cehenneminden:
koru beni babacýðým, yukarda uçuþanlardan
benim kanatlarým küçük, dayanmaz bu rüzgara
ve ýþýklar kör

Muhammed,
eve dönmek istiyor sadece
bisiklet istemiyor,
istemiyor yeni bir gömlek
okul sýrasýna ulaþmak istiyor sadece
sarf ve nahiv defterine…
al beni babacýðým, götür evimize
ödevimi yapayým
tamamlayým ömrümü yavaþ yavaþ
denizin kýyýsýnda, hurmanýn gölgesinde
daha fazlasý deðil, daha fazlasý deðil...

Muhammed,
bir orduyla karþý karþýya
ne taþ var elinde ne de bir parça yýldýz
duvara yazamaz artýk:
“hürriyetim ölmez asla!”
artýk yok ki hürriyeti savunsun onu
ufku da yok Pablo Picassoyu koruyacak
hala doðuyor, hala doðuyor
adýn lanetini yüklenen bir adla
kaç kez doðacak daha ayný çocuklar
ülkeleri yok çocukluk hayalleri yok...
hoþ hayal kursa bile nerde kuracak?
toprak yaralý…mabed de öyle!

Muhammed,
görüyor ölümün üstüne üstüne geldiðini
kaçýþ yok, lakin
televizyonda gördüðü bir sýrtlaný hatýrlýyor,
güçlü bir sýrtlan, zayýf ceylaný kýstýrmýþ ve tam
iyice yaklaþmýþken süt kokusu geliyor burnuna
vazgeçiyor onu parçalamaktan
sanki süt, evcilleþtiriyor çölün vahþetini
o halde kurtulacaðým-diyor sabi-
aðlýyor: hayatým burada saklý
annemin sandýðýnda. Kurtulacaðým ve göreceðim...

Muhammed,
zavallý bir melek
soðukkanlý avcýsýnýn tüfeðinin iki adým ötesinde
kameralar gözetliyor sabinin hareketlerini
öyle ki gölgesiyle birleþiyor:
yüzü kuþluk gibi, apaçýk
kabi elma gibi, apaçýk
on parmaðý mumlar gibi, apaçýk
avcýsý bu iþi düþünebilirdi
yeniden ve diyebilirdi: "býrakayým hele gitsin
Filistine sað salim
þimdi kulak vereyim vicdanýma
yarýn yine öldürürüm nasýlsa, direnince."

Muhammed,
küçük bir Ýsa, uyuyor ve düþ görüyor
ikonanýn kalbinde
bakýrdan yapýlmýþ
ve zeytin dalýndan
ve yeniden dirilmiþ bir halkýn ruhundan...

Muhammed,
ihtiyaç fazlasý kan
peygamberlerin istediðinden, Yüksel
sidre-i munteha’ya
ya Muhammed

Sosyal Medyada Paylaşın: