Susmak Düş'er

‘’Susmak düþ/er bazen kendimize,
konuþsak yaralarýz diye korkarýz,
kýyamayýz

oysa ne çok severiz bir biz biliriz,
biliriz de söyleyemeyiz’’

daha el uzatmamýþken þiire ve þiþelere
ve þimdi dilim hükümsüz ise yüreðimdeki aþk’a
harfler boþasýn dilimdeki nikahýný,

üst dudaðýmýn yalnýzlýðýna aðlayan þehirlerde
daha toparlayamamýþken senden kalan daðýnýk yanlarýmý
suslarým terk etsin ütopyalarýmý,

sende kalan kanamalar, ruhumun resmine çizilmiþ,
ve inançlarýmýn boynuna takýlmýþ bir kanca
ne kadar asýlsam varlýðýna
o kadar acýtýyor,

lal oluþumda dilimin,
kuþ bakýþý çizilir, ölümler gözlerime,
biraz natür biraz mort,
bir biçare serçe çýðlýðý kuþuçurmamalý yüreðim,

kayýp yolculuðundayým, sen göçleri içimde
her karanlýk kendine zifir olmuþ,
karanlýða hiç göç edermi aþk?

uçurumlar sadece bir intihar anlatýmýdýr,rutubetli akþam üstlerinde
ve bu kent niyetsiz bir fal bakýmýdýr
fallarda çelmelenmiþ diz(e)lerim kanýyor,

bir yol görünüyor sonsuza uzanan,
son nefesime yüklenen tüm sessiz harflerim haykýrýyor

ölü bir çoçuk yatýyor arasýndaki virgüllerde,
gördünüzmü?

Sosyal Medyada Paylaşın: