.... Bir rüzgar var tüyleri diken diken eden... Bir nefret var; varlýðýyla da, yokluðuyla da hortlak benliðimi yiyip bitiren... ’kimsin sen?’ ....
Sýrtýndan inen her soðuk ter damlasý için Verdiðim savaþý hatýrladým bu gece... Ne de çok istemiþtim kahrolmaný, Ne de çok yalvarmýþtým Allah’a... Senden bir intikam uðruna... Yeryüzündeki onca oyundan sonra Denize bir þiþe, içinde bir de not... Yazmýþtým sevdiðim her þeyi sözüm ona...
Senin tek bir zerre piþmanlýðýnýn uðruna Þahittim; Kendi zerrelerimin birer birer yok oluþuna ... Yavru kediler gibi bir o yana bir bu yana Sýðýntýydým maskaralýðýmda...
Taþýn altýna elini uzat diye bekledim onca sene Onca gece, altýndakini gör istedim Gözünü semaya dikmiþken, Ben orada, onca zaman bir bakýþýna hasrettim... Göçebe kuþlar gibi göçtün her sene Öyle aþinaydým ki gidiþine, Söylesene; Bu dünyayý da terk edeceðini nereden bilebilirdim?
Seni piþmanlýklar barýna sokmaktý asýl niyetim Orada sarhoþ edene kadar içirmek, Sonra da, sen nara atarken küçük mahallemizde; Tüm zemberek sözlerimi heybeme atýp, Kahkahalarýmda saðýr olmaktý tek isteðim...
Oysa kendi zehrimin içinde beni terk ettin... Parçalarýmý toparlama fýrsatý dahi vermeden; Gittin... Bedenimi istila eden, Sýrtýmdan aþaðýya süzülen bir ter damlasý þimdi; Nefretim...
..... Ýþe yaradý... Kokusunu duydun nefretimin Geldin... Yüzümü yalayýp geçen rüzgara söyledim adýný Hatýramda kalabilmen adýna, Döktüm nefretimi; sensiz geçen her dakika... Ýyi ki geldin... Soytarýlýðýn en uç noktasýndayken sýnýrlara sýnýr katan beynim, Bu sarayýn kralý olmaya geldin... Tatlý/tuzlu deniz suyu gibi Nefretimle sevgime ayak uydurmaya geldin Beni ayakta kalmam için ikna etmeye, Ölümün aðýrlýðýný hafifletmeye, Yalnýzlar Sirki’ne ’hoþ geldin’... .... Sosyal Medyada Paylaşın:
Sedanur Yüksel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.