Ne zaman yüreðimden bir ýslýk sesi alsam Bir garip çekim baþlar içimde zamana ayarlý. Ne zaman göðe küsen kara bulut baþýma konsa Kýsmetim açýlmýþ gibi elimde doðar bir dilim ay!
Ne zaman yanýmdan sarý bir gölge geçse Eller sarýlýr tetiðe, yer yerinden oynar! Ne zaman yoklasa usumu istemediklerim Baþýmda ip atlar korkularým!..
Dayanamýyorum; Gülüm dikeninden uzak, bir kýymýkla caným yanýyor! Bu ömrün enkazýnda belim bükülüyor, Özgürlüðüm tahtýndan düþmüþ, Kendine yeni bir yer arýyor!..
Söndürün dostlarým; söndürün, Kül atýlmýþ ocaðýmda kanayan közlerimi söndürün... Dalgalarýn pasýyla yýkanmýþ bu yalancý hayat. Onu da söndürün!..
Ne onurlu bir yaþamdýr ki, Hala kendi yaðýyla kavruluyor!..
21 Nisan 2010/ANKARA Rukiye ÇELÝK
Sosyal Medyada Paylaşın:
bonheur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.