Bazen durur düþünürsün Geçmiþin ayak izlerini silmek istersin benliðinden Oysa parsellenmiþ en sevdiðinler Kýyý bir kentin köþe taþý gibi Yüreðinin orta yerinde Simitle doyan çocuk gibi.
Çok zaman üþürsün zemheri ayazýnda Kelimeler týkýlýr boðazýna Anlarsýn ki gelip geçen yýllar baðbozumunda Anlarsýn ki kaderin kerpiç taþlarý Eriyor yaz sýcaðýnda.
Bazen pimi çekik bomba gibi Ya da kendini attýðýn siperin derdinine düþmüþken Selik deþik olmuþ mazinin Kum torbasýndan ne farký vardý Düþünüyorsun, ölüyorsun.
Sosyal Medyada Paylaşın:
karbulutu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.