artýk kimse mendil sallamýyor
giden trenin ardýndan
oysa tren ayný tren
istasyon ayný
deðiþen sadece biziz
biraz da zaman…
oya gibi iþlenmiþ ve zarif deðil/ yazýk
dilimize pelesenk ettiðimiz aþk bugün
en az cebimizdeki mendiller kadar kaðýt
gözyaþý dökmek bile sanki eziyet
çoktan masallarda kalmýþ
aþk üstüne yaktýklarý o efsanevi aðýt
vagonlar hâlâ týklým týklým
boþ olan yürek
gurur kilit vurmuþ dudaklarýmýza
öyle zor geliyor ki artýk
sevdiðimizi söylemek
bir tren istasyonu kadar kalabalýk hayatý
raylar kadar soðuk ve yalnýz yaþayýþýmýz
o eski mendillere ihanetimizin cezasý olsa gerek
JD
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.