AÇAMADIM BİR TÜRLÜ
Üstüme düþen gölge bilmem ki hangi daðýn?
Kanatlanýp üstünden uçamadým bir türlü.
Duygularým firarda, hislerim darmadaðýn,
Dertlerimi o yâra açamadým bir türlü.
Kervanlarýn uðraðý, vazgeçilmez bir yoldum,
Vurgun yedim zamansýz daha açmadan soldum,
Ya güneþ doðmuyor hiç ya da hepten kör oldum
Beyazý ve karayý seçemedim bir türlü.
Ay simanla oluþan yakamozlar sürgünde,
Þimdi ellerim bomboþ her þeyim kaldý dünde,
Zalim felek peþimden ayrýlmadý bugün de,
Düþürdü tuzaðýna kaçamadým bir türlü.
Böyle yazýlmýþ kader madem levh-i kalemde,
Hep ön sýrada oldum kederde ve elemde,
Ve payýma gam düþtü yine arz-ý âlemde,
Kem talihin önüne geçemedim bir türlü.
Sevda bulutlarýnda garip bir sessizlik var,
Gönlüme hüzün çöktü, kirpiklerime efkâr,
Fikret derbeder oldu, ya sen mutlumusun yar?
Tomurcukken kurudum, açamadým bir türlü.
Saygýlarýmla...
Fikret CENGÝZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.