Eylül Gecesinin Sabahına

Yorgun düþtü gözleri, kapandý
düþündükleri sýðmadý bedenine, doldu, doldu
ve taþtý
taþtý yaðmur gibi gözlerinden yaþlar
sel oldu aktý
bir solgun sonbahar yapraðýydý
mevsimi geçmiþ zamaný dolmuþ
ve bir dize þarkýydý dudaktan düþmekte
býraktý herþeyi kenarý
kayboldu eylül akþamý
belki toprak oldu belki kartanesi
farketmedi kimse
onun kimseleri farkettiði kadar
gazetelere manþet olmadý
esir düþtü aklýnýn en uç noktasýna
kaybetti kendini, kendini bulduðu yerde
hapsoldu, kahroldu, köroldu
unuttu halini insana küstü
þerbeti zehir etti
hafif hafif içti ardýnda da yaktý sýgarasýný
çoþkuyla seslenilen ismini iþitti kulaklarýnda
saçlarýný taradý bir kýrýk aynada
düðmesi kopuk ceketini geçirdi sýrtýna
hayal oldu
bir eylül gecesinin sabahýna...
Sosyal Medyada Paylaşın: