Gözlerimi kapattýðýmda Þehirler çizerdim düþlerimde. Evleri, Aðaçlarý, Oyun oynayan çocuklarý çizerdim. Çocuklar; Ordularýydýlar þehirlerimin. Atlý karýncalar, Dönme dolaplar, Boyu gökyüzüne ulaþan Dev palyoçalar çizerdim. Ve çok az insan eklerdim Þehrin üzerine Yüzleri yoktu insanlarýn. Duygularýda olmazdý. Bu yüzden Kavga yoktu, Savaþ yoktu, Nefret yoktu. Çocuklarýn kahkaha sesleri yükselirdi gökyüzüne. Mutluydu þehir. Ve þehir küçük bir çocuk gibi Gülümserdi düþlerimde... Sosyal Medyada Paylaşın:
Aslı KAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.