Düşlerin İhaneti

öp çocuk gözlerimden
aldýrmadan,
çaðýran topraða…

….

söyle,
uzana bilirmisin seslerin sustuðu sokaklara,
sýyrýlýp anlardan,
sevebilirmisin sorumsuzca...
yaslata bilirmisin,
yaðýz göðsüne sýrtýmý...

kim sevebilir ki uzak þehirleri,
düþlere dokunmak bile yasakken…

sen yokken uðramadý limanlara gemiler,
anýmsadýðým yollardan geçtiler…

sönerken ay ýþýðý eski saatlerde,
suskundu adýmlar…

býçak sýrtý gibidir,
yere çakýldýðýnda gözyaþlarý,
kýrlangýçlarýn ölümü gibi…
cýlýz ve tiz çýkar sesi

artýk,
gecenin bile umrunda deðildir eðreti gölgeler,
kurulur hayaller,
her dem,
her bahar…

….

soðuktur artýk ülke,
öpülecek çocuk gözler solmuþ,
kýsalmýþtýr zaman,
uzun zamanlarý býrakalý yýllar olmuþ…

f.huy

Sosyal Medyada Paylaşın: