biliyorum, çözümsüz zincir gibiydi bir yanýmýz gidenler bu limandan geri dönmüyordu... yorgunduk biz,
kýrýntýlarýmýzý koyduk son kez ortaya.. bilmiyorduk, yeter miydi bu hallerimize.. yaþamadan, görmeden acemi bakýþlarý... alýþkanlýklarýmýza sýrt çevirmek olurmuydu ? çocuklarýmýz bulur muydu köhne sokaklarda kayýp yerlerini ?
aldýrmadan gardiyan gecelere, mor ýþýrmýydý sabahlar, gözlerimize gökten þimal yýldýzý yaðar mýydý, kaygýsýz, gençliðimize sarýlmayý ne çok isterdik, biliyorum, sende özlüyorsun en az benim kadar, koptuðumuz noktaya, koþar adýmlarla gitmeyi... o kadar çabuk geçti ki yýllar, sahi biz hangi noktada koparken kalmýþtýk....
Fatoþ Huy
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fatoş Huy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.