ben mevsimsiz bir çocuðum kara kýþ gelince üzülürüm lakin annem sýnýrsýzca oynamama izin vermez diye deðildir incecik önlüðümle iki kilometrelik okul yolunda nefesimle ýsýttýðým kanayan ellerimdendir
almadým hiç karne hediyesi okul bittimi iþ var tarlada ya uçurumlarýyla fýndýk daðlarýna ya ateþiyle çukurova’ya hey çalan çocukluðunu nesillerin hayatýmýn dikeni hey öldüren beyazlýk nasýl da kararttýn hayallerimi
devasa oyun parklarý görmedim hiç meskenim daðlardýr göz alan hoyratlýðýyla ama ben bilirim ilk kelebekleri sümbülün ne zaman açtýðýný dikenli böðürtlenleri koparýnca dalýndan elime bulaþan al renginin sýcaklýðýný
beklemem bayramlarda alacalý renkte elbiseler çeþit çeþit þekerler bir bayram alýndýysa þans eseri bir entari kim bilir kaç bayram sonraya alýncaktýr diðeri benim bayramým sabah ezanýnda, ellerimin kýnasýný derebaþýnda yýkamaktýr ya da binlerce yoksulluðun yaþandýðý evlerden ucuz þeker toplamaktýr
sonunda üniversiteler hayal babamýn dediði gibi ’okumak kýzlarýn neyine ki’ oysa beni on beþimde verirler bir çulsuza kaygýsýz, sulasiz yaþarým sekiz - on çocukla ve ancak öyle bakarým penceresinden hayatýn hayat buysa... Sosyal Medyada Paylaşın:
sürgünce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.