Ýstanbul hüzün kokuyor bu sabah Lambalar suskun,kaldýrýmlar çýplak Yapraklar nemli,çimenler ýslak Yarým kalan aþklarýmýz gibi… Ne umutlar yitirdik Ne sevdalardan vazgeçtik Ne özlemler taþýdýk kocaman yüreklerimizde Hasretlerimizi savurduk haziran gecelerinde Yeni bir sevdaya tutulduk temmuzun on ikisinde Ne büyük ümitlerle kanat çýrptýk, el deymemiþ sevdalara Yeni bir aþka evet dedik,sonuçlarýný düþünmeden acýlarýna aldýrmadan Yüreklerimiz burkuldu, eskiyle yeni yer deðiþtirirken Eskisinin kýymetini bilemediðimizden Alýþamadýk bir türlü yenisine Her ayrýlýk yeni bir baþlangýç dedik Su serptik ayrýlýktan yorgun düþen yüreklerimize Bir türlü vazgeçmedik,yorulmadýk, Bir türlü yeter artýk diyemedik Gerçek aþký bulamayan kalplerimize Hep kabullenmekten korktuk Umutlarýn birer birer tükendiðini Hep küçüklük olarak gördük kabullenmiþliði Beklide hiç uslanmadýk Yeni arayýþlarda bulunmayý Of offf, yüreðim yaðmurlu bu sabah Yarým kalan sevdalarý yýkar gibi… Giden sevgilinin arkasýndan aðlar gibi…
Arzu Yýldýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Arzu Yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.