Utanırım
Bir ela gözlüye yandým erenler
Aþk ehlini ahyarýndan tanýrým
Bir gönül’e ahtý aman verenler
Hicap eder gönlümden utanýrým
Bir sevda ki bende koymaz ar haya
Dikenli yollarda yürütür yaya
Yüreðim taþ olmuþ bedenim kaya
Kar bürümüþ baþýmdan utanýrým
Kimse bilmez sevda kârýn eliyim
Gahi akýllýyým gahi deliyim
Yeni taþmýþ sonbaharýn seliyim
Altmýþ olmuþ yaþýmdan utanýrým
Ademi cennetten attýran sevda
Kardeþi kardeþe çattýran sevda
Hükmü payitahtý sattýran sevda
Hayalimden düþümden utanýrým
Ben de bilmem bu ne esrâr bu ne hal
Gören sanýr yeni yetme bir cehal
Gönlümde kalmamýþ boþluk bir mahal
Dizim tutmaz iþimden utanýrým
Yerdeki Hümâlar kanatsýz uçar
Gökteki turnalar avcýdan kaçar
Dostu olan dosta derdini açar
Ahbap çavuþ yoldaþtan utanýrým
Ozanca bu hale ne derler sizde
Sevdadýr bulunur her yaþta özde
Koyu bir ateþtir yanar bu közde
Yarenimden eþimden utanýrým
Fevzi Cahit
Ozanca/Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.