NOSTALJİ KARIŞIK ŞİMDİKİ ZAMAN

Ýskelede bir vapur
Sessiz, nefessiz beklemekte.
Kýþa hazýrlanan karýnca telaþýyla,,
Zamanla yarýþýrcasýna
Ýnsanlar var koþturan…
Çoðunun gözü saatte.
Oysa düþünseler;
Saatler ard arda eklendiðinde
Bir ömrü yiyip bitiriyor,
Kimse bakmazdý o zaman saate.

Ýçeri kalabalýk, içeri gürültülü.
Telaþ öyle yoðun, sýkýntý öyle somut ki,
Uzatsan elini, tutuvereceksin.

Köþedeki adam, kesmiþ dünyayla ilgisini
Gazete okuyor.
Yaþlý adam uyuyor,
Kalkmasýný beklemeden vapurun.
Anlaþýlan yaþlý kadýn
Pek memnun deðil gelininden.
Genç kýz kitap karýþtýrýyor
Sýkýntýlý.
Belli ki öðrenci.

Yolcularý izlemeyi býrakýp,
Denizi seyrediyorum pencereden.
Sanki, hayata açýlan pencere,
Gibi geliyor vapur penceresi,
Yada, geçmiþe açýlan bir zaman tüneli.

Deniz yoktu doðduðum þehirde diyorum,
Uçsuz bucaksýz yaylalar vardý.
Daðlarda çiðdemler,
Dere kenarýnda salkým söðütler vardý,
Sularýn okþadýðý…
Yaz gecelerinde, aðustos böcekleriyle
Kurbaðalarýn þarkýlarýný dinlerdim.
Yeþil hakimdi çocukluðuma,
Maviyi pek bilmezdim.

Vapur homurdandý,
Sular hareketlendi..
Karþýmda iki genç vardý.
Oðlan nasýl da sarýlmýþtý kýza.
Gülümsedim,
Onlarda gülümsediler bana.
Ama benim gülümsediðim
Uzak diyarlardaki gençliðimdi.
Bende yaþamýþtým ,böylesi duygularý
Çok uzun yýllar önce…

Vapur ,yara yara giderken
körfezin kirli sularýný,
Kendimi;
Zamaný yara yara giden
Körfez vapuru gibi hissettim bir an.
Öyle ya,
Yaþayarak umutlarý, umutsuzluklarý
Öksürerek yol alan yaþlý vapur gibi
Yol almadýmmý sözde geleceðe…

Yolcular aceleci
Çoðu ayakta, her nedense.
Ama;
Yaþlý vapurun pek acelesi yok
Ýskeleye yanaþmak için.
Týpký benim gibi…

Birgül KIZILKAYA 1992 ÝZMÝR



Not; Sayfamda görünen bu fotoðraf bana aittir sevgili dostlar...



Sosyal Medyada Paylaşın: