GÜLÜN HIKAYESI

GÜLÜN HÝKAYESÝ

Rüzgarýn dahi esmeye çekindiði

Þu ýssýz kurak yerlerde

Cazip olan kýr çiçekleri var.

Çiçek açmak istiyorlar…

Ve bir Gül Aðacý,

Güzel diye sunulan…


Mutlu hissediyorum kendimi,

Geziniyorum kýr çiçekleri arasýnda…

Güzellik sunuyorlar etrafa,

Gel tut bizi sevgiyiz diyorlar…


Fakat ben yanlýz sandiðim

Güzelliðe kapýlýyorum tüm benliðimle…

O öyle güzel ki,

GÜL diyorlar adýna…

Çiçekleri deðersiz görüp koþuyorlar ona…

Tutmak, kokusunu hissetmek istiyorlar…

Ve ben o insanlar gibi,

Aldanýyorum …


Biraz ürkek yaklaþýyorum…

Gülümseyi veriyor tüm tatlýlýðý ile…

Alip götürüyor düsünceleri...

Artýk hiçbir þey düsünemez öldüm,

Kaptýrdým kendimi,

Onsuz olmaz diyorum…!

Eðilipte bir þeyler fýsýldamak istiyorum…

Vede tutmak…

Fakat bana acý veren ne…?

O güzellikte nedendir tiken,

Acý vermek niye…?



Rengi kan kýrmýzý gülüm,

Bahar sevincim,

Mutluluðum…

Tikenini uzak tut benden,

Ýncitmek gibi bir niyetim yok!

Niye korkuyorsun ki benden?

Rengin sanki Kan emici…

Beni sana ne diye çekiyor...

Ne istiyor ki benden,

Neyim kaldý ki...?

Gönlüm vardý seni sevecek

Param parça ettiðin yetmedi mi?

Gözyaþlarým vardý uðruna aðlayacak,

Onlarý dahi kuruttuðun yetmedi mi?


Hiç düsündünmü sevgili sandiðim

Bu kadar acýya sen deðer miydin?



Uðruna nelerde verirdim…

Ama nafile…

Deðmiyorsun!

Hele daðýt seni sarmýþ bulutlarý,

Gör insanlarýn gerçek yüzlerini!

Sakýn solacak diye üzülme

Yaðmur diye gözyaþlarýmla yeþerecek,

Hayat bulacak... mutluluðu tadacak…

Ama sen tatmin olmayacaksýn!

Günesin sandýðýn

Mum ýþýðýna aldanacaksýn!

Ve biliyor musun gülüm,

Önemsiz sandýðýn sevene muhtaçsýn!

Farkýnda olmadan

Aldandýðýn ýþýkla kuruyacaksýn!

Ve hafif bir esinti ile

Böbürlendiðin dalýndan

Kopup solacaksýn…

Vede sevgi arayacaksýn

Seni tutacak sýcacýk eller…

Dostlar…

Ama nafile, küskün olacaklar sana…


Solmuþ gülün hafif ýslak

Derman dileneceksin…

Canlýlýðýndan uzak... güzelliðinden uzak

Topraðý örten yaprak olacaksýn!

Gelip geçen görünce seni,

Gülecekler sana…

Halini görüp yazýk diyecekler…
…


Ve sen…

Bu hale neden geldin ?

Bilemeyeceksin…

Düþünmek dahi istemeyeceksin…

O aldandýðýn ýþýðý arayacaksýn

Ama ufak bir rüzgarla sönmüþ olacak!

Ve sevenden özür dileyeceksin

Aldýrýþ bile etmeyecek ki sana.

Ýçi kan aðlayacak ama

Önemsizsin !

Diyecek…



O gülü unutmak için yalan söylüyor!

Vede onu sevenleri bekliyor!

Ve sen yaðmur arayacaksýn

Gizlice aðlamak için!

Farkýna varýlmadan bir kösede

Yok olup gideceksin

Sessizce…

O çok güvendiðin

Güzelliðinde para etmeyecek…

Sen bile mezar taþlarýyla

Sýrdaþ olacaksýn!

Onlar bile deðersizsin diyecek,

Sana yüz çevirecekler…

Ve sen rüzgarla savrulmuþçasýna

Adi-adresi belirsiz…

Kendine bir köþeyi mezar seçeceksin…

Orada kendinle, mazinle

Yanlýz Kahrolacaksýn!


Seveni beklemek isteyeceksin

Son çare olarak…

Ama ömrün o kadar kýsa ki

Onu bile bekleyemeyeceksin…

Böylece meçhul... bilinmeyene

Unutulmuþ, yanlýz, sevgisiz

Gideceksin sessizce…

Sevenine verdiðin

Acýlarýnýn ezikliði ile...


1994
Amasya

M etin KONAK

Satir aralarinda yillanmis, kirik bir kalbin yitik duygularina...


Sosyal Medyada Paylaşın: