pianoda sen rýhtýmda sen solan çiçeklerde yine sen
bacaklarý uzayan þu bitkin gölgemde gölgelenir yere dökülmüþ açýlmamýþ çiçekler ve yalnýzlýðým bir fýsýltý halinde aklýndan geçenleri okur durur duruma göre de oklar uydurur onlar ki saplanýr gönlüme ve yine onlar ki aslýnda gerçek yaralarým ruh yaralarým hiç ölmeyecekler ya, aþka emanet edilmiþ lakin pek çok hýrpalanmýþ çocuklarým acýlarým yokluðun solan çiçeðin son bakýþý, bitkin ve üzgün ayrýlmadan topraðýndan ayrýlmak bu hayattan kalbimin çiçekleri ki onlar yeþerdiler, renklendiler senin sevginle þimdi onlar hep üzgün ama onlar hep üzgün..
Sosyal Medyada Paylaşın:
KeremDuran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.