Uçurumlar arasýn da
Kanat çýrpan kuþlar
Yada yerlerde sürünen yýlanlar
Hiç biri bizler kadar yanlýz deðiller.
Tüm yanlýþlar yüzlerimiz de duruyor.
Dünmüþ gibi,tokat gibi vuruyor.
Ayaklarýmýz’ýn üstünde durmak kolay,
Ama kalbimiz durmak bilmiyor.
Ona,buna yar desek,yarin haberi olmaz.
Kim söyle kimler vurdum duymaz.
Öyle sabýr gerekli’ki insanlar’la uðraþmak için
Ama yanlýz kalmaz’lar yanlýz kalmaz bu gibi’ler suçlular...
Kendimize yeni bir yol çizeriz ama sonu olmaz,
Kimse ’lerden korkmayýz korksak ’da kimseyi baðlamaz.
Gözleri görür ama aslýn’da kör bakarlar unutulmazlar,
Unutulunca biterler bir hiç’lermiþ gibi ama zaten öyleler...
Yine söylüyorum görüyorum,seviyorum yinede,
Yanlýzlýðýmý seviyorum bende olan sensen.
Özlemek geliyor içimden,kendim için özlüyorum.
Gözlerimi her açtýðýmda seni görmeyi seviyorum ve unutamýyorum...
SENÝ SEVEN BEN DEÐÝL BENÝM YEÞÝLGÖZLERÝMDÝ BÝTANEM
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.