MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

BEN HİÇ ÇOCUK OLMADIM Kİ
Hicran Aydın Akçakaya

BEN HİÇ ÇOCUK OLMADIM Kİ








Ben hiç çocuk olmadým ki...
Yaðlý saçlarým þefkatle okþanmadý hiç.
Gülen gözlerimi kimse farketmedi.
O kadar kirliydi ki yüzüm...
Burnum aktý,
Kendim sildim ketreleþmiþ gömleðime.

Hiç balonum olmadý benim.
Elimden kaçýrdým diye aðlayamadým.
Elimden tutan da olmadý...
Ne annemi tanýrým,
Ne de babamý...
Bir ALLAH baba var bildiðim...

Ben hiç çocuk olmadým ki...
Sýcacýk bir yatakta,
Rüyalar ülkesinin perileriyle buluþamadým...
Kimse yanaðýmdan öpüp,
Tatlý rüyalar dilemedi ki...
Sabah uyanýrken kimseye naz yapamadým...
Sormadýlar bana,
’Kahvaltýda ne istersin?’ diye.
Ne bulduysam onu yedim.
Karnýmý doyurmaktý tek derdim.

Ben hiç çocuk olmadým ki.
Kimse benim için üzülmedi.
Aðlamadý benimle.
Hastalanýnca ateþime bakmadý kimse.
Islak, eski paltomun koluna gömdüm yüzümü.
Ýyileþtim sonra, kendi kendime.

Oyun oynamayý bilmem ki ben.
Dedim ya hiç çocuk olmadým.
Mýzýkçýlýk ta yapamam bu yüzden.
Okula gittim bazý günler...
Hep azar iþittim öðretmenden.
Ama ben çocuk olmadým ki.
Derslerimi yapamadým bu yüzden.

Ceplerimde misketlerim yok benim.
Misket oynamayý da bilmem zaten.
Birkaç gazoz kapaðým var,
Üç beþ çakýl taþým...
Bunlar bütün oyuncaðým.
Ben hiç çocuk olmadým ki.
Salýncakta sallanmadým.
Futbol oynamadým,
Mahalle takýmýnda arkadaþlarýmla.
Taþ sektirdim ben karanlýkta,
Tabaný delik ayakkabýlarýmla.

Bayramlarda sevinmeyi de beceremem...
Öyle coþup, koþup þarký söyleyemem...
El öpmek için elimi uzatsam,
Ya bakarlar kötü kötü,
Ya para koyarlar avucuma,
Üstümde olmadýðýndan cicili bicili elbisem.
Dilenci sanýrlar beni ,öptürmezler ellerini.
Kimse sarmaz kollarýyla, almaz kucaðýna.
Anlamazlar beni,
Aç olan karným deðil.
Onu doyurdum kendim.
Ben hiç çocuk olmadým ki...
Yüreðim sevgiye aç benim...
Vitrin süsü bilirim,
Eskiden beri...
Tadýna bakamadýðým,
Çikolata ve þekerlemeleri.

Olmadý ki benim,
Ne bir kapým , ne baþýmda damým.
Ne öpenim, sevenim, ne koklayaným.
Ne babam, ne annem, ne bir dayým.
Ne kaþe paltom, ne ýþýklý ayakkabýlarým.
Ne de doðduðum günü hatýrlayaným.

Sýkýldým artýk.
Büyümek istiyorum.
Büyüyüp adam olmalýyým.
Ama ....
Ben hiç çocuk olmadým ki.
Çocuk olmadan,
Büyüyüp adam olunur mu?
Bilmiyorum ki....





Hicran Aydýn Akçakaya/Bodrum

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.