BİLMEM

Þimdi bilmem hangi amana asýlý kaldý,
Bir dilim kapuz tadýndaki mutluluklar,
Ya da bir külah dondurmanýn serinliðinde,
Akþam üzeri saatlerinin, gözlerindeki lezzeti.

Þimdi bilmem hangi Temmuz’da kaybolup gitti,
Sýcak kaldýrýmlarda yürürken bir öpüþmenin tadý, bir gülümsemenin rengi.

Bilmem hangi geceydi bizi günahlarýmýzla gizleyen,
Suçumuza ortak olan hangi karanlýktý.
Hangi ürpertiydi, hangi korkuydu,
Tutkunun hangi þiddetiydi, bilmem hangi aþýrý
özlemdi þimdi unuttuðum neydi?

Þimdi bilmem hangi köþe baþýndan,
Ayrýlýp giderken gözyaþlarýna sýðýndý bedenim.
Yada benden baþka kim elleri cebinde yürürken
Gözlerinin karasýna mýhlanýp kaldý.

Hangi naif gülüþündü unutturmayan seni bana,
Þimdi bilmem, hangi kýrkikindi yaðmuruydu saçlarýný omuzlarýnda yýkayan,
Hangi þimal rüzgârýydý yüzümü okþayýp geçen.

Þimdi uzak þehirlerin bozkýr rengine çalan yalancý
sokaklarý,
Hangi sevgiliyi üþütür kollarýnda.

Hangi yaz sabahýnda buz gibi bir güneþ doðar,
Hangi odanýn duvarlarda sesin çýðlýk çýðlýða.
Hangi eski duygularýma þebnem düþer Ýzmir’de.

Þimdi bilmem hangi zamana asýlý kaldý
Hangi sevdalar unutuldu.

Beki o þehre, belki o sevgiliyi bir özlem duyarak,
Hangi ýþýk gözbebeklerinden kaybolup gider,
Ve üþür þimdi kaldýrýmlardaki ayak izlerin.


izmir.....þener kara

Sosyal Medyada Paylaşın: