GİTTİN...

Gittin...

Ben, arkandan sadece baktým.

Oysa; söyleyecek o kadar çok þeyim vardý ki...

Gidersen iyiye dair ne varsa içimde yitireceðim hepsini.

Gidersen sönecek içimdeki ateþ,

Bir daha hiç kimse yakamayacak.

Gidersen karanlýða mahkûm edeceksin günlerimi,

"O karanlýkta yolumu kaybedeceðim" diyecektim sana.

Konuþamadým...

Gittin...

Gidiþini görmemek için gözlerimi kapattým.

Öylesine acýdý ki içim,

Tutup koparsalardý kolumu, bacaðýmý bu kadar acýmazdý.

Acým yaþ olup akmalýydý gözlerimden.

Aðlayamadým...

Gittin...

Seni delicesine bir tutkuyla seviyordum oysa.

Tutkum seninle olmaktý,

Tutkum teninde erimek hayatý yalnýz seninle paylaþmaktý.

Anlatamadým...

Gittin...

Gidiþini önlemek için tutmak vardý ellerinden,

Ellerim deðil miydi her dokunuþumda seni ürperten?

Ürperirdin yine biliyorum.

Bir kez dokunsam, bir kez tutsam ellerini,

Gitmek için biriktirdiðin bütün cesaretin kaybolurdu.

Tutamadým...

Gittin...

Bir yýkým gibiydi gidiþin.

Sen adým adým uzaklaþýrken benden,

Çöküp kaldý bedenim olduðu yere.

Nice ayrýlýklara dayanan yürek bu kez yenilmiþti.

Bu kadar zayýf deðildim ben kalkmalýydým.

Kalkamadým...

Gittin...

Oysa geldiðin gün gideceðim biliyordum.

Hazýrdým gidiþine, kaçak zamanlarý yaþýyorduk.

Zaman bitecek ve sen gidecektin.

Bense, gidiþinin ertesi günü,

Hayatýma kaldýðým yerden yeniden baþlayacaktým.

Baþlayamadým...

Gittin...

Bir þey söyledin mi giderken?

"Kal" dememi istedin mi?

Son bir kez "seni seviyorum" dedin mi?

"Bekle beni döneceðim" diye umut verdin mi?

Beynim öylesine uðulduyordu ki.

Duyamadým...

Gittin...

Nereye gittiðin önemli deðildi.

Binlerce kilometre uzakta da olsan,

Ýki metre ötemde de fark etmiyordu.

Artýk yoktun ve asýl bu düþünce beni felç ediyordu.

Kurtulmalýydým senden,

Kurtulmalýydým bu yokluk duygusundan.

Kurtulamadým...

Gittin...

Unutulanlarýn arasýna katýlmalýydým.

Anýlarý bir sandýða koyup, hayatý bir yerinden yakalamalýydým.

Bu aþk noktalanmalýydý, bu sevdadan vazgeçmeliydim.

Yapamadým...

Gittin...

Bir okyanusun ortasýnda tek küreði kaybolmuþ sandalda,

Dev dalgalarla boðuþan bir denizciyim þimdi.

Dünyaya ayak uydurmaya çalýþan bir uzaylýdan farksýzým.

Bil ki; sevmekten vazgeçmedim seni.

Bil ki; seninle birlikte sevdaný da taþýyacaðým yüreðimde.

Bil ki; seni unutamadým.


,,,,,,,,ÝZMÝR/2009 f.i.g


Sosyal Medyada Paylaşın: