Kim bilir kaç aþýðý düþürdün peþine yakamozlarda… Kim bilir kaç geceler boyu yandý Boðaziçi özleminden… Hangi aþýklar küsüp gittiler senden? Kaç aþýk buluþtu koynunda?
Ah Ýstanbul ah… Þimdi sende olmak vardý… Seninle olmak vardý yaðmurlar düþerken topraða… Isýtan nisan güneþinin altýnda tutmak ellerinden, Bakmak gözlerinin içine. Öpmek avuçlarýný…
Ahh Ýstanbul... Hem uzak, hem yakýnsýn… Biliyorsun.
Gökyüzü kadar yakýn, Rüyalarým kadar uzaksýn bana.
Ne ayaklarým tutuyor yollarý, Ne gözüm kesiyor bulutlarý.
Gelmek istiyorum… Yanýnda olmak… hep seninle olmak istiyorum. Gelemiyorum Ýstanbul. Gelemiyorum sana…
Bir an önce kavuþmak itiyorum !.. Olmuyor… Ama olmuyor iþte! Engeller var aramýzda Ýstanbul… Engeller.
Gün, ay, yýl… hep engel bana. Ne günler uyuyor bana , Ne aylar…
Ama þunu bil ki geleceðim bir gün sana. Kavuþacaðýz boðazýn kýyýsýnda Belki Yedikule zindanlarýnda Belki Yerebatan sarnýcýnda.
Bekle Ýstanbul… bekle… Geleceðim sana…
En büyük kavuþmalarýn, En büyük ayrýlýklarýn yaþandýðý þehir… Bekle beni… Geleceðim sana.
Salaþ bir meyhanede Ýki duble rakýmý içeceðim boðazýn soðuk sularýyla karýþtýrdýðým. Bulutlardan meze yapacaðým, Kokularýn çerezim olacak Ýstanbul.
Seni yudumlayacaðým kadehimde. Her yudumda seni içeceðim iliklerime dek. Çekeceðim kokunu içime. Kalbim Ýstanbul atacak… Damarlarýmda dolaþacak serin sularý boðazýn, Gözlerimde Sultanahmet aydýnlýðý…
Ah Ýstanbul ah…. Gelemedim sana. Duyamadým kokunu. Sarýlamadým inciler dizili gerdanýna… Fýsýldayamadým kulaklarýna seni sevdiðimi. Ne vapurda bir gazoz içebildim senle, ne de bir simit yiyebildim. Kaðýt helvasý bile yiyemedim ellerinden.
Bekle Ýstanbul…bekle… Bir kere de olsa, Yarým günlüðüne de olsa, Geleceðim sana. Göçüp gitmeden dünyadan Atýlacaðým kollarýna…
Bekle Ýstanbul bekle… Geleceðim bir gün sana…
Günay Özdemir mayýsaonüçkaldý merSÝNop
Sosyal Medyada Paylaşın:
Günay ÖZDEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.