Nefesimde Büyüsün İnsanlık

Mesafeler büyürken, kaybedilmiþ bir savaþtý
Zaman dediðiniz
Þýmarýk,

Oysa sen gül þýmar kaybedilmiþ
Her gülüþünde,
Bakma ellerim nasýrlý deðil diye
Koparma yalnýz çiçeklerimi..

içinde,
Açmamýþ bir çiçeðin,
Doðmamýþ çocuðun
Güzellemesi vardý…
Ve
Savaþta acý,
Yalnýzlýkta isyan vardý,
Götürdüler
Kelepçeli
Bir gökyüzünün
Düþünde…

Bir demetini bile
Almamýþtým
Gözlerinin
Örtündüðümüz bir
Acýydý hayat,

Almamýþtým yoksulluklarýmý
Mýsrasýz hecesiz
Þiir gözlerinde büyüdü
Gençliðim…

Götür uzak yerlere
Anlatýlmamýþ öykülerini,
Ocakta tütmeyen ateþse yüzün
býrak
Anlatýlmayan kal …

Þimdi,
Silifke yalnýz lýkta þehirse
Heybem de taþýrým ben,
Köprülerinde tutulurum günbatýmýna
Ellerimde bir kýþ soðukluðunda en çok baharlarda
Üþürüm
Buralarda…

Sýrf anlatýlmasýn
diyedir
ölüþüm…

Dur yazma kitaplar
Þiirimi
Klavyelerde kalsýn
Hüznüm,
Alýrsan ellerimden dokunamam
Yazdýklarýma,
Þýmarýk ey þýmarýk
Kaybedilmiþ
Bir savaþýn
Son düþen kalesidir
Zaman..

Çýkarma kitaplarýna beni,
Toroslar da aðaç
Yeþilinde sarý
Kalayým…

Nefesimde büyüsün insanlýk
Bir varmýþ bir yokmuþ….

12.04.2010

]
Sosyal Medyada Paylaşın: