DOST İLE SOHBET

Bir sigara yaktým, baktým semâya
Dostun kalleþini eledim gitti...
Yanýmda beliren yorgun simâya
Hayýrlý akþamlar diledim gitti...


Soluma oturdu selam vererek
Ýsmini sorunca, dedi: "ne gerek" !
Aklýmda olaný birden silerek
Gönlümü sohbete buladým gitti...


Ýlk önce ben sordum, O da anlattý
Verdi, veriþtirdi, kulak çýnlattý
Kimini methetti, kimine çattý
Ben de öylesine kolladým gitti...


Dedi ortadayým, hiç bir iþim yok
Dedi doðru- dürüst arkadaþým yok
Yarim gurbet elde, can yoldaþým yok
Dinledim, baþýmý salladým gitti...


Sonra ben baþladým, epey konuþtum
Meðer doluymuþum, boþa dönüþtüm.
Tanýttým, tanýdým, sevdim, tanýþtým
Onu bir dost gibi belledim gitti...


Darbeler çetindi, yalnýzlýk zordu
Çok deðil, birkaç yýl bizleri yordu
Bu adam yeniden maziyi sordu
Solmuþ dertlerimi suladým gitti...


Dedi, bir araya gelmez yakamýz
Artýk tükenmiþiz, bitmiþ cakamýz
Sohbete hep eþlik etti þakamýz
Þu kahrý umuda biledim gitti...


Zamaný dört yandan delip- deþerek
Konuþtuk herþeyi dipten eþerek
Sonra da sessizce helâlleþerek
Bu garip adamý yolladým gitti...


Hikmet NAZLI

Sosyal Medyada Paylaşın: