DEDEME
(9 Nisan 1981 yýlýnda vefat eden dedem Hikmet NAZLI’nýn anýsýna yazdýðým bir þiirdir.
Kendisini saygý ve rahmetle anýyorum…Ruhu þâd olsun…)
DEDEME
Ýsmini taþýdýðým, çilekeþ bir öðretmen
Kýrk beþinde göç etmiþ, göremedim ben onu.
Birkaç fotoðrafý var ondan geriye kalan,
Ellerini öpüp de saramadým ben onu…
Þimdi bende çýkýyor huylarýnýn aynýsý,
Düþümde, hayalimde kuramadým ben onu.
Hatýradýr saati, cebimdedir aynasý,
Ýstediler, ellere veremedim ben onu…
…………………..
Çok mücadele vermiþ, dert seline kapýlmýþ,
Hep ýstýrap, hep acý, çile varmýþ dününde.
Öldüðü yýl baþlamýþ, sonra her yýl yapýlmýþ
Onu düþünüyorum öðretmenler gününde…
Ölmeden bir gün önce çýktýðý fotoðrafta
Uzanmýþ sere serpe, yataðýnda yatýyor.
Üzgün, çaresiz yüzler sýralanmýþ etrafta,
O yatan nurlu güneþ, ertesi gün batýyor…
Þimdi bizlere düþen, onu her daim anmak
Ruhuna en gönülden dualarýmýz fedâ.
Bence hiç yanlýþ deðil, onu cennette sanmak,
Elvedâ dedeciðim, kavuþmadan elvedâ…
Hikmet NAZLI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.