HAYDİ KÖYÜMÜZE GİDELİM

Beynimi zonklatýyor þehrin gürültüsü.
Kalk Canan gidip köyümüzü görelim …
Görülmeye deðerdir þimdi doðanýn süsü.
Kýrlarda sana papatyadan taçlar öreyim …

Gidelim köyümüzde geçirelim baharý yazý.
Gitsin artýk ciðerlerimizdeki eksoz gazý.
Hem de tanýrýz yeni yetme oðlaný kýzý.
Canan’ým gidip eþe dosta hatýr soralým….

Sabahlarý birlikte yaparýz koþuyu.
Bir daha görürüz eþi, dostu, komþuyu.
Yaparýz salçayý, pekmezi , turþuyu.
Kalk gidelim, birazda köyümüzde duralým….

Radyonun ,televizyonun sesini keselim.
Çam bardaðýn suyunu aðaca asalým.
Çýplak ayakla ýlýk topraða basalým.
Közlenmiþ patates, soðaný yufkaya dürelim.

Ciðerlerimize bol bol oksijen katarýz.
Öðleleri erenlerin gölgesinde yatarýz.
Mehtaplý gecelerde yolda volta atarýz.
Kalk gidip biran önce köyümüze varalým.

Þafakta esen seher yelinin sesini,
Dinleriz bülbülün güle yasýný,
Duyarýz bir birimizin nefesini.
Varýp güller arasýna soframýzý kuralým.


__________ MEHMET ASLAN____

Sarayköy, 16 Nisan 2010


Sosyal Medyada Paylaşın: