...KOPTU KOPACAK...

Bir gonca ki o senelerdir, ininden çýkartamadýðým
Bir inat ki ne elini ne dilini, kýstýramadýðým
Bir saniyecik bile sarýlýþta, tadýna doyamadým
Uzattýkça o þuh dudaðý, nefeste utandým ar mý ki?

Rezilce sürünüp de dururum, kör aþktan hoyratça kaçar
Yaralý kuþ uçmaz, gönül ise gülüm kanatsýzda uçar
Sevdam aþkýnýn kollarýnda, mahzun yanar da kalýr naçar
Yürek denizce kabarýp, ruhta gül olur da açar mý ki?

Yol yordam da aradým, duvar örülü, hiçde aþamadým
Kul olup yaratana nefsi yendim, sana ulaþamadým
Dert kucak kucak, bir içe akacak olaný bulamadým
Ses verin daðlar ses, barýnacak bir kovuk bana var mý ki?

Soðukluk girdi akla, kurt düþtü de kemirir, içeriden
Çalýþýr durur, hep onun bunun sorun ve beklentisinden
Kalkar hayatýn aþk gemisi, battý ha batacak derinden
Koptu ha çürüyen baðýmýz da, koptu veya kopar mý ki.?.

AZAP...

Sosyal Medyada Paylaşın: