Ben yine.. Toz duman günlerden birini yaþýyorum. Üç beden büyük yýrtýk gömleði ile Vitrinleri seyreden boyacý çocuklar gibi. Uzaktan bakýyorum sana.
Baþýmda kara geceler, Yüreðimde darmadaðýn acýlar Ve ömrümde hep yoksulluk var. Bir bir okuyorum Aramýzda duran þekilsiz þeffaflýkta. Tabii birde sen varsýn, Kör düðüm bir kederle.
Ýçimde bir burkulma, Uzaklýðýnýn çirkin acýsý var. Yokluðun derinleþtikçe Vitrinin ötesinde, Karþýmda dursan bile Gurbetin sancýsý var Yüreðimin içinde.
Günlerim yine toz duman Çaresizliðim baþýmdan aþmýþ. Elim boþ, Hayaller umut dolu. Bu toz duman günlerime baþlarken, Ýlk iþim yine seni sevmek olacak. Sosyal Medyada Paylaşın:
kade Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.