Gurbet denen ateþ düþtü payýma,
Sen orada, ben burada yanalým.
Gözyaþýný sal getirsin çayýma,
O günleri yâdedip de analým.
Sen gideli bu ateþte yanarým,
Sinem delik, deþik eleðe döndü.
Mâzi denen sevdâlarý anarým,
Gurubun ufkunda aniden söndü.
Göz açýp kaparken ne çabuk bitti,
Hayâller buz kesti, hakikât dondu.
Kalbimi koparan nereye gitti,
Kangalý gül bilip dalýna kondu.
Birçift sözün oldu fermâným ah’ým,
Bu muydu verdiðin yeminler, sözler.
Ruhuma ýþýktýn ey nûr-u mâh’ým,
Þûle’ni beklerken bu yorgun gözler.
Bu kadar uzak mý gittiðin yol’un,
Seven uzaklarý yakýn edendir.
Boynu bükük kaldý sýlada gül’ün,
Bülbül de konmuyor acep nedendir.
..........................................Kardelen26
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.