en fazla sarý rengi severdim
bir papatyaya rastladým çimenler arasýnda
topraðýndan ayýrmaya çekindim
yapraklarýný kopardým
kalan sarýsý
sevdaya kefen
odada soluk yanýyor lamba
hüznüme dua olup düþünce duvarýma
özlemim at baþý oldu ayrýlýðýma
korktum söndürdüm
gece son dem de
sabah uzakta
ne zaman bir çiçek görsem
hele de kardeþinin yapraklarýna katilsem
bakýþlarý ok olur diye ürkerim
gözlerimi gizlerim
ay-ýn ýþýðý
alnýma damga
suçum büyük farkýndayým
canýmý alýr daraðacý ayýbýmý örtmez ki
bir çiçeðin beyazýna dokundum
lekesi silinmez ki
uykuma kabus
belirsiz mezar
ÝST. 15. 01. 10 / 23. 00
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.