Ah, ne güzeldi o günler;
Hayâli bile gözlerimizde tüter.
Bir an/ý bile, ömre deðer;
Hiçbir þey anlamadan ne tez bittiler;
Ýmkânsýz artýk, tekrar yaþanmaz o günler.
Kimi zaman hüzünlendik, aðladýk;
Kimi zaman mutlu olduk, kahkahalar attýk;
Biz o günleri hiç bitmeyecek sandýk;
Sanki bir rüya imiþ, çabuk uyandýk;
Ýmkânsýz artýk, tekrar yaþanmaz o günler.
Saçlarýmýza aklar düþünce;
Gözlerimizin altýna morluklar çökünce;
Kader çizgilerini yüzümüze örünce;
Gerçeði anladýk, aynalarýn karþýsýna geçince;
Ýmkânsýz artýk, tekrar yaþanmaz o günler.
Takvimden her yaprak koparýþta;
Albümdeki fotoðraflara bakýþta;
Arayýpta eski bir dostu bulamayýþta;
Gerçekler apaçýk dururken karþýmýzda;
Ýmkânsýz artýk, tekrar yaþanmaz o günler.
Elde deðil ki anmamak o eski günleri;
Maziden acý bir hatýra bile olsa herbiri;
Kâlplerimizde silinmeden durur izleri.
Ne kadar kaçsak boþ gayri, o saat bekliyor bizleri...
Ýmkânsýz artýk, tekrar yaþanmaz o günler.
01.05.2006
Erman Ulusoy
Kýrklareli
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.