LEYLİFER ( DÜET )
Aþk çölünde gezmeyi çok görme sakýn bana.
Rahmetini ömrümden esirgeme Leylifer!
Gönül pýnarlarýmdan berrak aþk sundum sana.
Ziyan edip sevdamý dökme sakýn Leylifer!
Gönül senin yurdundur, gel gül oyna içimde.
Ýstersen düþman getir, katil ol sen peþimde.
Dünden iz býrak bana, tekmen olsun leþimde.
Korkum ol kal aklýmda, çýkma sakýn Leylifer!
Sen niyet ol, acýkmam; kýrk yýl oruç tutarým.
Ýkram edip sunduðun, zehrin olsa yutarým.
Yeter ki sen yer göster, diken dürsen yatarým.
Hakkým var ellerinden, sýkma sakýn Leylifer!
Damla et, gözlerinden aðlarsan düþür gitsin.
Dilinde mahrem eyle; ne söylensin, ne bitsin.
Uðrunda Mecnun ettin, Leyla’ma sen þahitsin.
Yak kavur çöllerinde, býkma sakýn Leylifer!
Kör gönül mabedimde sönmeyecek þavkýmsýn.
Bestelenmemiþ güftem, söylenmemiþ þarkýmsýn.
Nutkuma düþen payda, kýrk tutumluk farkýmsýn!
Düðüm et gýrtlaðýnda, yutma sakýn Leylifer!
Þerh koysan gözyaþýma, ben aðlarken bitirsen!
Kendime satsan beni, beni bana götürsen!
Azrail haber salmýþ, bir tel saçýn getir sen:
Ölüm var gözlerinden, yumma sakýn Leylifer!
Hayal sensin, hayat sen; gitme sakýn Leylifer!
NOT: Uzak bakýþmalardan mahzun ve mazlum, bezgin ve yorgun el sallayan merhamet; iþporta tezgâhlarýnda aþka susamýþ kadýnlarý ve zampara erkekleri bekleyen sadakat; bütün mahlûkatýn ve cümle nebatýn müttefikliðine soyunmuþ þahsiyet; ve bütün bunlara inat, tuhaf, hýnzýr, okkalý bir edayla kol gezen hýyanet... Hayatýmýzý örseleyen bu tür çeliþkilere nispet, eskiden kalma bir hasretle yazdýk bu satýrlarý! Ait olmanýn deðerini bilenlere...
Safiye SAMYELÝ -&- Ömer Faruk YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.