bir ara durup bakýyorum kendime nefesim sarý perdelere sinmiþ masa lambam ve ben ve kalemle kaðýt beyaz ýþýðýn kederine bulanmýþýz geriye bir þey kalmýþ olmalý hayatýmdan diyorum. aynanýn karþýsýna dikiliyorum gözlerimin beyaz olmasý gereken grisinde umutsuz kan çýbanlarý burnumda bir sivilce patlatýyorum ömrümden kalan irini boþaltýyorum... Sosyal Medyada Paylaşın:
POCKERMAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.