Eldeki İle Yetin

Mutluluk köynek olsa, bir üþütür bir yakar
Bulan kýymetin bilmez, bulamayan bön bakar
Ömür denen coþkun sel, hep ileriye akar
Þöyle derim kendime, eldeki ile yetin.

Mutluluk yemek olsa, aç býrakýr gözleri
Bu sofradan kalkanýn, bitmez acý sözleri
Onu yerde tutanýn, söner ateþ közleri
Al avuç ortasýna, eldeki ile yetin.

Hayat mutluluk olsa, kâh aðlar, kâh güleriz
Neden bilinmez ama, yine tahra yüleriz
Çýkýlan merdiveni, þimdi beþe böleriz
Her parçasý senindir, eldeki ile yetin.

Zaman içinde andýr, mutluluk denen olgu
Boþ kalan evrelere, bizler yaparýz dolgu
Giden gelen farklý mý? Niye bitmez bu sorgu?
Bil anýn kýymetini, eldeki ile yetin.

11.04.2010
Ahmet Çelik
Ceyhan

Sosyal Medyada Paylaşın: