/kalin ]
Hayal kýrýklýðýna uðradým
Düþlediðim Ýstanbul deðil gördüðüm
Lale bahçeleri yoktu
Baktýðým her yerde...
Beklediðim deðildi,
Gördüðüm Ýstanbul.
Boðazýn içine kadar uzanan
Saraylar, köþkler yok olmuþ
Tarihi mirasýmýzýn bir kýsmý
Ya yýkýlmaya yüz tutmuþ
Ya da çoktan silinmiþ
Yok olmuþ...
Her karýþ topraðýndan
Þehit sedalarý yükselen
Her taþýna þehit kaný bulaþan
Atalarýmýn mirasý Ýstanbul
Eski deðerlerini,
Eski zenginliklerini,
Bir bir yitirmiþ.
Sanki, evet sanki
Bana yabancý,
Aslýma yabancý,
Ata mirasý hali silinmiþ,
Bir Avrupai kent olmuþ...
Daðý, taþý
Bayýrý, düzü
Ormaný, ovasý
Hatta, o güzelim
Berrak havasý,
Deðiþmiþ, deðiþtirilmiþ...
Atalarýmýn at koþturup
Kýlýç çaldýðý
Nara atýp
Kanýný akýttýðý
Kendini kurban ettiði
O burçlar,
O mazgallar,
O Hisarlar,
O kale duvarlarý
Aðlýyordu...
Evet, aðlýyordu þimdi,
Evet, evet gördüm ben.
Neden..?
Üç kýtanýn Hakan’ý
Hükümdarý,
Hükümraný,
Bu Ulus’ un,
Gözbebeði Ýstanbul
Sanki her yerden,
Betonlaþtýrma,
Anlamsýz, taþlaþma yarýþýna
Savaþýna baþlamýþ,
“YOK MU KURTARAN”
“SESÝMÝ DUYAN..!” diyordu.
Düþlediðim Ýstanbul deðildi gördüðüm
Hayal kýrýklýðýna uðradým.
Ýnsanlarýn güleç yüzleri
Sevgi yüklü bakýþlarý
Özverisi, hoþgörüsü,
Beton yýðýnlarýnýn
Gökdelenlerin
Altýnda kalmýþ sanki...
“YOK MU GÜZEL TARAFI..?” demeyin
Elbette var...
Köprüler,
Galata’nýn yeni çehresi,
Yamaçlardaki
Zümrüt yeþillikler
Nefes aldýrdý beni...
Yaþamdaki rastladýðýmýz
Yaþlý ve genç benzeri
Harap ve viran örneði
Yaný baþýnda yepyeni
Pýrýl pýrýl binalarca
Güzel yerleri de var elbet...
Evladý Fatihan’ýn torunlarý
El ele tutuþmuþlar
Hisar diplerinde
Kale mazgallarýnda
Eski duvar diplerinde
Atalarýný yad ediyor...
Koþuþan insanlar
Hep yarýþ halinde
Eskiçaðlarýn
Yakýn çaðlara
Yeni çaðlara
Ve de günümüze
Yetiþmek istemesi gibi...
Ama yine de
“DÜÞLEDÝÐÝM ÝSTANBUL” deðildi
Gördüðüm Ýstanbul...
Sevdalým Ýstanbul.
13. 04. 2010
Suat TUTAK[