"Onlar bize
Hep " onlar" derdi
Kýrk göbekten yabancý gibi
Nerde görsek birbirimizi tanýmazdýk
Ayný mahallede yaþar
Ayný sokakta oynar
Benzer okullarda okurduk
Yakamýzda ki rozete
Elimizde ki gazeteye bakar
Bunlar; "Onlar" derlerdi
Düþürünce bir tenhada punduna
Bir düþman gibi döver
Yýlan gibi öldürürlerdi
Bizi insandan saymazlardý...
Biz de "Onlara"
Hep "onlar" derdik
Baþka ülkelerde yaþýyormuþ gibi
Tanýmazdýk birbirimizi
Ölülerine leþ
Yaþayanlarýna hain derdik
O zamanlar
Her gün bir tabut kalkardý musalladan
Bu memlekette gençler ölürdü
Biz onlara
Onlar bize
Geberdi derdik
Öyle bir kin
Öyle bir ayrýþma ki
Unutur insanlýðýmýzý
Ölümün çetelesini tutardýk...
Sonra;
Bizi ve onlarý
Doldurdular memleket mahpuslarýna
Gördük ki
Karlý kýþ günlerinde
Göz yaþlarý yanaklarýnda donmuþ
Görüþ günümüze gelen analarýmýz
Birbirine benzerdi...
Tutunup paslý tel örgülere
Oðul diye hasretin çaresizliðine aðlayan
Analarýn göz yaþlarý
Ayný pýnardan çaðlardý
Anam gibi aðlardý analarý
Analarý anam gibi gülümserdi
Kasketi eskimiþ iþçi babalarýmýz
Al yazmalý mor fistanlý bacýlarýmýz
Yaðýz civan kardaþlarýmýz
Aslýnda hep birbirine benzerdi
Biz birbirimize benzerdik...
Bir gün
Kim bu "Onlar" dedik
Onlar bize bakýp
Sahi kim þu "onlar" dediler
Oturup bir bayram sabahý mahpushanede
Onlar bizi
Biz onlarý sorguladýk
Biz olduk
Bir olduk
Her fikre saygý duyunca
Geçmiþe yandýk...
Þimdi dönüp baktýðýmýzda geriye
Týð gibi beþ binler gitti
Ondandýr
Bu topraklarda yankýlanan sesler
O týð gibi anadolu çocuklarýnýn
Yenilmiþ
Yaralý türkülerini söylüyor mevsim
Duyuyor musunuz?
Bundan sonra
Biz bir daha
Onlar demeyeceðiz
Onlar
Bakýp ardýmýzdan "onlar demeyecek
Ýnadýna biz
Ýnadýna biriz
Yarýnlara yenik ve yaralý türküler
Ýçli öyküler býrakmayacaðýz
Her fikre saygýlý
Her görüþe açýk
Ýnandýðýmýz gibi yaþayacaðýz
Anlýyor musunuz ?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.