Kemanın Sesi
iki avcumun arasýna aldým yüzümü küçük bir çocuk gibi
korkmadým bu kez karanlýktan, kapadým tüm ýþýklarý
ve kapadým gözlerimi kemanýn sesiyle huzuru alýp yanýma.
içlenmelerini dinledim baþ ucumdaymýþsýn gibi,
gözlerinde çakmak çakmak yanan yýldýzlara aldanýrken,
leyla gibi çöllerinde buldum kendimi, sende kendimi ararken.
la’l rengi düþlerini kemanýn tellerine nakþederken
ben çok uzaklarýndaydým, o uzaklarýn uzak olduðu düþlerde
ifþa edemediðin hayalin içindeydim ben, ’sen beni, bensiz severken’
betimleyemedim hislerimi bu yüzden, kayýp düþlerin dergahýnda
çocuk gibi kaldým iþte orada öylece, o koca karanlýðýn içinde
bulsam da seni kayýplarý yaþadým, kemanýn sesinde
ve ben hiç bilmedim seni, hiç bilmedim sevgini
yarýný, yarýnlarý var mýydý bu karanlýðýn yarýlanan gecede
ama sen yoktun biliyordum, o yarýnýn o yarýnlarýn ilk güneþinde.
Hacer KOZANLI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.