Senden Öğrendim

sevmeyi sende öðrendim yalana baþvurmadan, aþk denizinde dalgalanmadan

uçan kuþun özgürlüðünü, çiçeðin güzel kokusunu hissettirdin bana

kýyýlara vuran dalgalar sancýsýný anlatýrken yaþanýlmayanlarýn

martýlarýn kanadýnda saklanan düþleri anlattýn bana sýkýlmadan.

çubuðu alýp da elime adýný yazdýðýmda kuru topraða gözlerinin esaretinde

muzip bir çocuk gibi, silip yazdýklarýmý koca bir kalp çizdiðinde yerine.

gözlerimi kapatýp seninle yaþlandýðýmý düþledim, sarýlýp sana sýkýca

dilim varmasa da söylemeye içimden gelenleri sakladýðým sevda sözcüklerini;

içime akýttým sevgimi, teninin kokusunu çekerek kök hücrelerime

sevda sözden ibaret olmasýn istedim, kalbim yaþasýn tutkusunu öz mabedinde.

çýðlýk çýðlýða uçan kuþlar ele verse de beni, kapadým gözlerimi baktýðýnda

zaman dursa yangýnlarýn kavursa tenimi parmak uçlarýnda gezinen sevgilerde

dalgalara býrakýrdým arzularý, þehveti, gizlenen meþrep düþleri.

yüreðimin yarýsý bir tek senin hakkýnken, bu ebedi aþk titretirken yüreðini

yanýnda olmam yeterli tutarken ellerini, dizinin dibinde solurken naif sevgini.

Hacer Kozanlý


Sosyal Medyada Paylaşın: