Sanýrým tüm dünya dillerinde en güzel ve en candan söylenen kelime Annem. Sadece diyenin. Benim Annem. Yaþarken kýymetlerini bilmeyiz. Yokluklarýnda da ararýz.
Düþümdüm de sana hep haksýzlýk yapýyoruz. Sen bizler için bir þeyler yapýyorsun, bizler beðenmiyoruz. Dokuz ay taþýdýn, üþenmedin yerinmedin. Paylaþtýn vücudunu bizimle. Ben açken uyumadýn, ninnilerle uyuttun. Ýlk oyunumu seninle oynadým, ilk edepsizlikleri sana yaptým. Kim bilir nasýl sevinmiþsindir ilk anne dediðimde. Bende yaþadým babalýk heyecanýný ama senin durumuna göre yalancý babalýk sayýlýr. Her þeyimi seninle paylaþtým. Yediðim ilk dayaðý sana anlattým. Ýlk kavgamý da. Hatta okuldaki ilk fýrçamý da.
Hatýrlarsan büyümüþtüm! Ýlkokul ikiye geçtiðim sene. Okula sen götürecektin beni de. Ben büyüdüm artýk kendim giderim demiþtim. Sende bakmýþtýn öylesine gözlerini silerek. Üzmüþtüm seni ANNE o gün için özür dilerim geçte olsa.
Evlendiðimde bile her gün arardýn. Yemek yedinizdi, isterseniz gelin diye. Bir gün senden yüzlerce kilometre uzakta iken aramýþtýn. Uðra bana sevdiðin yemeklerden yaptým diye. Uzaktayým anne gelemem deyince, hüngür hüngür aðlamýþtýn. Oralarda aç kalýrsýn, sevdiðin yemekleri kimse yapmaz diye. Sen benim idolümdün, Gördüðüm her kýzý, her kadýný seninle kýyaslardým. Ama onlar senin yerini tutamazdý. Çünkü sen ANNE idin hem de benim ANNEM.
Hala bayramlarý dört gözle bekliyorum. Biliyorum ki bir yerlerde saklanmýþ ütülü beyaz mendilim ve çorabým var. Bazen de içinde demir paralar. Onlarda yaþlandý benimle beraber bunca yýldýr. Kýyamadým ki onlarý giymeye. Gözlerim bulanýyor. Nedendir ANNE?
Eskiden bu kadar koymazdý ayrýlýklar. Ama artýk düþündürüyor anne. Her þey vakte dayalý. Eskiden ben senin omuzlarýna bile eremiyordum. Þimdi ise sen benim omuzlarýma yetiþemiyorsun. Büyümüþüm deðil mi anne? Keþke hiç büyümeyip de kucaðýndan inmese idim. Sana doyasýya sarýlmak öpmek istiyorum. Aðlayan her çocuðun anne deyiþinde bende seni özlüyorum Gecenin bir yarýsý oldu. Korkuyorum yanýnda uyumak istiyorum. Yanýnda ve sarýlarak. Sanki her an seni benden her an koparacaklar gibi hissediyorum.
Seni sende bir gün anmak istemiyorum. Anne kelimesini duyduðum her an, gecemde, gündüzümde. Aynaya her baktýðýmda, attýðým her adýmda, her sesleniþ de içimdesin anne. Ýçimde bir his var anne. Sanki günün birinde ilelebet ayrýlacaðýz gibi. Gözlerim dalýyor sanki biraz buðulanýyor. Nedendir ANNE?
Ömrün çok uzun olsun. Kader ama! Senden önce ben topraða gidersem sorun yok. Kimse aðlamasa da sen aðlayacaksýn, içini dökerek.
Ya sen? Ya sen benden önce kavuþursan Mevlama? O zaman kim aðlayacak anne ardýndan? Bunun düþüncesi bile korkunç. Aðlamamým utancý deðil bu anne. Annesiz kalmanýn korkusu. Gözlerim akýyor su gibi.
Nedendir ANNEM...
Beyas 11-Ekim-2009 Çorlu
Yýlmaz BARITLI Sosyal Medyada Paylaşın:
yılmazbarıtlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.