YÜRÜ!...

Elinde deðilse âný durdurmak
Zamanla beraber, durmadan yürü.
Menzil uzak, bize yakýþmaz durmak,
Neden? Niçin? Diye sormadan yürü.


Düþmanýn ikidir, bunlar hep yorar.
Nefis kötülüðü, her yerde sorar.
Þeytan imanýna tuzaklar kurar,
Ýmaný þeytana, vermeden yürü.


Ýnsanýn hamuru maddeyle mana…
Hem madde hem mana, gerek insana.
Sen seni kurtarmak için imana,
Ölüm sarhoþluðu sarmadan yürü.


Ana rahmindeydik, öncesi malum…
Dünya, senaryosu belli bir filim,
Yeni bir baþlangýç inan ki ölüm,
Ölümü son durak, görmeden yürü.


Çeki düzen ver de kendi haline.
Ýstikamet kuþu konsun eline.
Dokunma kimsenin gönül teline,
Karýncayý dahi, kýrmadan yürü.


Yolculuk sonunda, iki liman var.
Biri sonsuz nurdur, birisi de nar.
Yaradan’a yar ol, gayriye aðyar.
Harama elini, sürmeden yürü.


Dünya kurulalý geçmiþ kaç asýr.
Kimseye olmamýþ sade münhasýr.
AKGÜL derki; insan, sýr içinde sýr,
Sýrlarý ortaya, sermeden yürü.

KEMAL AKGÜL(12.04.2010)

Sosyal Medyada Paylaşın: