AŞKINA AĞLADIM

Ýlk gördüðüm anda vuruldum sana,
Aþkýnýn aðýna, düþtüm aðladým.
Bir de iþmar ettin, köz koydun cana,
Yýllardýr peþinde, koþtum aðladým.


Aþk; ne sevinç, ne de üzülür gibi…
Gökyüzünden yaðmur süzülür gibi…
Sanki canlý canlý yüzülür gibi…
Aþkýn fýrýnýnda, piþtim aðladým.


Baykuþlar tünedi bülbül yurduna,
Sen düþürdün beni, sevda derdine…
Ben geldikçe kaçtýn daðlar ardýna,
Engel tanýmadým, aþtým aðladým.


Yeryüzünde var mý böyle aðlayan?
Aþký için yürek, ciðer daðlayan.
Sen bir derya oldun, bense çaðlayan
Sana doðru aktým, coþtum aðladým.


Akgül’üm; bu halim, güle benzemez.
Benim sevgim baþka, ele benzemez.
Durmadan akýyor, sele benzemez
Gözyaþýmla baðrým, deþtim aðladým.

KEMAL AKGÜL(16.04.2010)

Sosyal Medyada Paylaşın: