Utangaç iklimlerdi; bir ömür yaþadýðýn, derin bir suçluluk duyar gibi… Kimsesiz tendeki; bir dokunuþtu ruhun, dalýnda saklý mor salkýmlý hücreler gibi…
Yelkenler bembeyaz, içinde açlýðýn, derinden sevmediðin bir gemi gibi… Coþkulu yaþayýp; baþ kaldýrýþlarýn, saðlam inanç bahçelerinde saklý gibi …
Þimdi, ruhumuz vurgun, biz gibi... Biz olduk büyüdük… baðlandýk… …
Giderek kendi sesimize yabancý, Yüksek duvarlar arasýnda ses gibi... Dostluk, güneþten sýzan, paylaþýma damga vuran ýþýk gibi…
Ýstanbul, 18 Haziran 2007 Saat:19.43 Sosyal Medyada Paylaşın:
kelebek çocuk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.