(Ve ben kül deðilim.)
Sobanýn üstünde ellerini unutan çocuktan:
Benim ellerim kül deðil.
Çünkü sana dokunabiliyorum.
Taksime geçtik. Iþýklarý yaktýlar. Biz yürüdük.
Biz yürüyünce her þey durdu. Ben durdum.
O durdu.
Dedim ki:
Biraz gül.
Avluya geçtim.
Soðuk suya.
Burada ölsem.
Cennete giderdim.
Yýlaný gördüm.
(Su yýlaný.)
Dokundum sana.
Bana dokundun sen.
Üç kere.
Dedim ki:
Yalan olamaz.
Mumla yaktým kendimi.
Eðer yüzün biraz aydýnlanýyorsa ellerimden
Bu cehennem gibi adamlarýn kollarýna ihtiyacýn mý var?
Seni yaramýn kabuklarýyla öptüm bugün.
Biraz gül.
Benim dudaklarým kül deðil.
Kýyýdaki Adam
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.