Yüzündeki tebessüm hüzne karýþýyor Baþýndaki düþünceler birbiriyle dolaþýyor Kadýnla konuþurken yerinde duramýyor Heyecaný fazlasýyla yüzünden okunuyor
Saçýndaki perçemi savruluyordu rüzgârla Bakýþlarýndaki endiþe seziliyordu uzaktan Omuzlarý düþmüþ sanki kalmýþtý tek baþýna Hayat yükü aðýr onu bu mücadele ezmekte
Simsiyah gözlerinden akýyordu yine yaþlar O güzel kalbinde kara bulutlarý saklar Yüreðindeki umutlarý bir filizlense Ruhundaki esaret özgür olmayý bekler
Günyüzü görmemiþti buðulu gözleri Sevdasýndan yanýp kavruluyordu içi Teni buz kar yaðmýþtý sanki titriyordu elleri Hasret kapatmýþtý gözünü karartmýþtý güneþini
Nihal
Sosyal Medyada Paylaşın:
47nihal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.