Gittiðin gün denizler, öfkeyle vurdu kýyýlarýma... Buz tutmuþ bir beden, kan aðlayan bir yürek ve yarým kalmýs bir ben vardý, birde ben aðlarken eþlik eden bulutlar... Sanki daðlar üzerime devriliyordu. Þehirde sessizlik hüküm sürüyor, sensizlik alay ediyordu. Diz kapaklarým bedenimi kaldýramýyordu,yýðýlýp kalmýþtým dur.! Gitme diyemedim... Belkide gitmezdin Bilemedim...
Attýgýn her adým, benden uzaklara götürürken seni, sol yaným acýyordu... Cesaretý yoktu ellerimin, ardýndan öylece seyrettim gýdiþini... Beni bana mahkum ediþini... Kapadým gözlerimi ve teslim oldum, yokluðunun ilk gecesine...
Þair-Yazar: MUSTAFA HEBÝP Sosyal Medyada Paylaşın:
mustafahebip Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.